Δανάη Μαρινάκη «Κρίνω επιβεβλημένη την εξωτερική συνεργασία γραφείου κηδειών και ειδικού»

Την ανάγκη εξωτερικής συνεργασίας γραφείου κηδειών κι ειδικού, αναφέρει η Δανάη Μαρινάκη, Προσωποκεντρική ψυχοθεραπεύτρια, κλινική εμπειρία στη συμβουλευτική πένθους, B.A ψυχολογίας, Pg.D. συμβουλευτικής, M. Sc στην κλινική συμβουλευτική, ECP ψυχοθεραπείας. Σε συνέντευξή της η κ. Μαρινάκη, αναφέρει ότι οι κεντρικοί άξονες διαχείρισης της θλίψης είναι δύο η γνώση κι εξοικείωση με τις διεργασίες πένθους, ενώ βλέπει πολύ θετικά τη δημιουργία Ειδικών Σχολών Εκπαίδευσης.

Ως ψυχοθεραπεύτρια με κλινική εμπειρία στη συμβουλευτική πένθους ποιοι θεωρείτε ότι είναι οι κεντρικοί άξονες πάνω στους οποίους θα πρέπει να βασιστεί ένας λειτουργός γραφείων κηδειών για τη διαχείριση της θλίψης?

Θεωρώ ότι οι κεντρικοί άξονες διαχείρισης της θλίψης είναι δύο:

Η γνώση και εξοικείωση σε ένα βαθμό με τις φυσιολογικές αντιδράσεις σε μια σημαντική για τον άνθρωπο απώλεια. Πιο συγκεκριμένα μια σημαντική απώλεια μας αγγίζει σε επίπεδο συναισθηματικό, συμπεριφορικό, πνευματικό, γνωστικό, και σωματικό. Όταν ο λειτουργός είναι εξοικειωμένος με μια γκάμα αντιδράσεων, τότε μπορεί όχι μόνο να λειτουργήσει κατευναστικά μέσω της «φυσιολογικοποίησης» αλλά και να νιώθει ο ίδιος άνετα στην παρουσία του πενθούντος. Έτσι θα μπορεί να συναντηθεί μαζί του ως άνθρωπος προς άνθρωπο αλλά και να τον κατευθύνει κατάλληλα στην περίπτωση που χρειάζεται πιο εξειδικευμένη βοήθεια.

Το δεύτερο είναι η –σε ένα βαθμό- επαφή του λειτουργού με τις προσωπικές του απώλειες και τα συναισθήματα, τις διεργασίες που αυτές εγείρουν. Η επαφή αυτή με τα προσωπικά βιώματα θα βοηθήσει τον λειτουργό όχι μόνο να ενσυναιστανθεί και να ανταποκριθεί αποτελεσματικότερα αλλά και να αποφύγει την επαγγελματική εξουθένωση (σύνδρομο burnout) που είναι συχνή σε αυτά τα επαγγέλματα.

Μέσα στους στόχους της Ένωσης Λειτουργών είναι και η δημιουργία Ειδικών Σχολών Εκπαίδευσης. Πως θεωρείτε ότι θα μπορούσε να γίνει η προσέγγιση ενός τόσου σοβαρού θέματος όπως η διαχείριση της θλίψης μέσω μιας τέτοιας σχολής?

Αυτό το ακούω με χαρά και θεωρώ ότι θα είναι ένα εξαιρετικό βήμα προς την σφαιρική αντιμετώπιση της απώλειας μέσω θανάτου.

Μπορώ να φανταστώ μια τέτοια σχολή να κινείται στους άξονες που ανέφερα πιο πάνω, με ένα βλέμμα προς τον πενθούντα και με ένα προς τον ίδιο το λειτουργό του οποίου το πένθος, η κούραση, η επίδραση της δουλειάς του στη συναισθηματική και σωματική του υγεία παραγνωρίζεται.

Κρίνετε επιβεβλημένη ή όχι την παρουσία ειδικών επιστημόνων στα γραφεία κηδειών?

Κρίνω επιβεβλημένη όχι απαραίτητα την παρουσία του ειδικού στο γραφείο κηδειών, αλλά την εξωτερική συνεργασία μαζί του σε ένα σταθερό επίπεδο. Ένας εξωτερικός συνεργάτης ο οποίος θα είναι ειδικευμένος στο πένθος θα μπορούσε να εποπτεύει, να διευκολύνει, να αναλαμβάνει σε περιπτώσεις ανάγκης αλλά και να συνοδοιπορεί ώστε να διασφαλίζεται και η ψυχική υγεία των λειτουργών.

Mini Βιογραφικό σημείωμα

Δανάη Μαρινάκη

Η Δανάη Μαρινάκη έχει φοιτήσει στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών. Σπούδασε ψυχολογία στο Αμερικάνικο Κολλέγιο (Bachelor of Arts, Deree College, 2001) και ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στο ICPS από όπου έλαβε Certificate, Diploma και Masters of Science στην Προσωποκεντρική Συμβουλευτική. Το 2015 έλαβε το πιστοποιητικό Ψυχοθεραπείας (European Certificate of Psychotherapy) από την Ευρωπαϊκή Εταιρία Ψυχοθεραπείας.

Το 2010-2012 διετέλεσε μέλος του διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Προσωποκεντρικής Συμβουλευτικής (PCE Europe) ως Εθνική αντιπρόσωπος για την Ελλάδα και σύνδεσμος της Ευρωπαϊκής Προσωποκεντρικής Εταιρίας με την Ευρωπαϊκή Εταιρία Συμβουλευτικής.

Στο ICPS College, στο προπτυχιακό τμήμα ψυχολογίας, έχει διδάξει τα μαθήματα «Πένθος και Απώλεια» και «Εισαγωγή στη Συμβουλευτική» επί δύο συναπτά έτη. Επί της παρούσης εργάζεται ιδιωτικά ως Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια αλλά και ως επόπτρια.

Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια με θέμα την «Προσωποκεντρική Κοινωνιοθεραπεία» την οποία ανέπτυξε σε σχετικό άρθρο και συν-παρουσίασε με τον καθηγητή Paul Wilkins.

Ο κεντρικός άξονας της κλινικής της πρακτικής στρέφεται γύρω από το πένθος και την απώλεια. Τα τελευταία 15 έτη σχετίζεται με το χώρο της συμβουλευτικής  πένθους ακολουθώντας εκπαίδευση μέσω ειδικών σεμιναρίων αλλά και της προσωπικής της θεραπείας και εποπτείας. Έχει δώσει σειρά βιωματικών σεμιναρίων με θέμα το πένθος και την απώλεια σε φορείς όπως η Ελληνική Εταιρία Συμβουλευτικής, η Αντλεριανή Εταιρία Συμβουλευτικής, το Deree College, το New York College, τη MKO «Δώσε Ελπίδα» αλλά και σε τρεις από τις  εκπαιδευτικές ομάδες του τμήματος Συμβουλευτικής του ICPS.