11:09
28/10/2015
Νεκροταφείο Βόλου Μέρος Γ'

Η ιστορία του κοιμητηρίου 

Το διάταγμα του Όθωνα της 6 Μαΐου 1834, (Φ.Ε.Κ.  16/6 Μαΐου 1834), επί αντιβασιλείας Άρμανσμπέργκ, Μάουερ, Έυδεκ, αφορούσε στους ελεύθερους πλέον Έλληνες και όχι στον τουρκοκρατούμενο Βόλο.

Το Νοέμβριο του 1881 απελευθερώνεται η πόλη από τους Τούρκους.  Ο τότε δήμαρχος  Παγασών Γεώργιος Καρτάλης, διορατικότατος για την εποχή του και πανέξυπνος, αντιλαμβάνεται και εφαρμόζει γρήγορα τη σχετική νομοθεσία του ελληνικού κράτους.

Θέλοντας να μην οριοθετήσει το Βόλο, αλλά να προβλέψει μακρόχρονα την αύξησή του, αποφασίζει να μεταφέρει το Κοιμητήριο στη σημερινή θέση, στον Ξηρόκαμπο, τον Ιούλιο του 1882, απορρίπτοντας κάποιες άλλες τοποθεσίες και βλέποντας προς το βόρειο όριο της πόλης το οποίο μετατίθεται πάνω από την οδό Αλεξάνδρας.

Το δημοτικό συμβούλιο, με την εισήγηση του δημάρχου Γεωργίου Καρτάλη, εγκρίνει χώρο του εγκαταλειμμένου Κοιμητήριο να χρησιμοποιηθεί ως προσωρινό δημοτικό γυμναστήριο.

Στον Ξηρόκαμπο έχει αγοραστεί το οικόπεδο στην τιμή των 3.600 δρχ. και τον Απρίλιο του 1883 αποστέλλοται από το δήμαρχο, ως πλέον ειδήμονες κάποιοι γιατροί της πόλεως Βόλου να εγκρίνουν την καταλληλότητα του οικοπέδου, ελλείψει  ειδικών. Δαπανώνται δε για τη μεταφορά των αμαξών 16.50 δρχ. Υπολογίζεται να κτιστεί ναός και να περιτειχιστεί.

Το γεγονός ότι μεταφέρεται και λειτουργεί από το 1883 το νέο Κοιμητήριο και χτίζεται ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, επιβεβαιώνεται από τον Νικόλαο Γάτσο.

Το πρώτο παλαιότερο μνημείο που υπάρχει - και που είναι σίγουρα μεταφορά από το Κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου - είναι της Αναστασίας Μανούσου, με ημερομηνία ταφής την 21η Αυγούστου 1873, για το οποίο γράφει στο ιδιόχειρο σημειωματάριό του ο Νικόλαος Αντωνόπουλος, στις 20-12- 1877.

Οι τάφοι αυτοί έχουν χρονολογία 1874 Δημήτριος Τοπάλης,  1876 Κων/νος Καρτάλης, 1877 Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου.

Εφημερίδα του 1930 δίνει την πληροφορία πως το 1885 υπήρχαν μόνο 30 τάφοι και ο πρώτος νεκροθάφτης ήταν ο Κυρ Θανάσης, η ζωντανή ιστορία του Κοιμητηρίου ως το 1930.

Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών παλαιού Κοιμητηρίου

Το ιστορικό του Ιερού Ναού

Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από την ίδρυση του Κοιμητηρίου (1882) και το 1890 το Συμβούλιο του Ι.Ν. Κοιμητηρίου ζητά από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Αγίου Νικολάου να κτιστεί Ναός αφιερωμένος στους Αγίους Ταξιάρχας Μιχαήλ και Γαβριήλ. Η συνολική δαπάνη προϋπολογίζεται σε  4.520,29 δρχ και το έργο αναλαμβάνει ο Αναστάσιος Πίσπας.

Το Σεπτέμβριο του 1882 διορίζονται ο Ευάγγελος Κουτούπουτος και ο Ιωάννης Ευαγγελής (πιθανόν επιτροπή) και ο προτεινόμενος από το δήμαρχο ιερέας Σουπάς ή Σαππάς, απόφοιτος της ιερατικής σχολής. Είναι ο πρώτος ιερέας πού υπηρετεί στο Ναό του Κοιμητηρίου.

Τέσσερα χρόνια αργότερα με τα χρήματα πού δίνει ο Αλέξανδρος Τοπάλης ο ναός αποπερατώνεται.

nekrotafeio_volou_naos - 1

Στις 22-6-1891 συμπληρώνεται ο προϋπολογισμός με 610.33 δρχ λόγω των τροποποιήσεων του νομομηχανικού  Λαρίσης.

16-7-1892, πληρώνεται ο εργολάβος Ιωάννης Κόττας από τον μεταφερόμενο προϋπολογισμό του 1891 το ποσό των 793,80 δρχ.

18-5-1892 ακυρώνεται η δημοπρασία για την αποπεράτωση του ναού.

5-8 1892, αναλαμβάνει την αποπεράτωση ο Νικόλαος Σαμαράς και χορηγείται πίστωση 2,514 δρχ.

8-3-1893, δίνεται πίστωση 2.365,51 στον ίδιο εργολάβο για την αποπεράτωση του έργου. Από τότε, ο Ναός γράφει την ιστορία του, μαζί με το Κοιμητήριο.

Η πρώτη Θεία Λειτουργία γίνεται στις 16-5-1893.

Το 1904 υπηρετούν οι ιερείς Γεώργιος Κορομηλάς και Νικόλαος Γκέκας. Το 1911 ο πρωτοπρεσβύτερος Ευστάθιος Τσόπελος και οι ιερείς Γεώργιος Παπαγεωργίου και Νικόλας Γκέκος.

Το 1923 οι μικρασιάτες πρόσφυγες «εγκαθίστανται» στη Νέα Ιωνία. Επειδή δεν έχουν Εκκλησία χρησιμοποιούν το Ναό για τις λατρευτικές ανάγκες, έως ότου γίνει η Εκκλησία τους η Ευαγγελίστρια. Και τότε εκτελούνται κάποια έργα.

Στα επόμενα χρόνια, το διοικητικό συμβούλιο του δήμου προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες. Τον Οκτώβριο του 1931 δίνονται 3.600 δρχ για μισθούς του νεωκόρου και το Δεκέμβριο 4.388 δρχ. Τον Ιανουάριο του 1934 δίνεται ποσό 33.000 δρχ, μειωμένο κατά 16%, για την επέκταση του Ναού προς τα δυτικά, με εμφανή τα σημεία στο εσωτερικό του, με ένα τόξο με το οποίο δένεται ο κυρίως Ναός και στο εξωτερικό στη στέγη του Ναού.

Φαίνεται όμως πως και τα συμπληρωματικά χρήματα δεν φτάνουν και το Εκκλησιαστικό  συμβούλιο του Ναού επιβάλει προσαύξηση 10% στα τιμολόγια πώλησης οικογενειακών τάφων, για την ενίσχυση και συντήρηση του Ναού.

Για τα χρόνια που ακολουθούν δεν υπάρχουν πληροφορίες για το Ναό, παρά μόνο πώς, κατά την διάρκεια της Κατοχής, υπηρετεί στο Ναό ο πατήρ Δημήτριος Χατζόπουλος και ο Θωμάς Αρχιμανδρίτης, ο οποίος πεθαίνει το 1943.

Τον Ιανουάριο του 1957 επισκευάζεται όλος ο Ναός, χωρίς δημοπρασία, αλλά με ανάθεση σε εργολάβο. Είναι μία εποχή αναπαλαίωσης του Ναού λόγο των φθορών, που είχε υποστεί. Η λειτουργικότητα του χώρου δεν εξυπηρετεί πλέον, αφού δε γίνονται μόνο οι νεκρώσιμες ακολουθίες τα μνημόσυνα και οι Λειτουργίες, αλλά πολλοί πιστοί συμμετέχουν τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, να συμμετάσχουν σε όλες τις ακολουθίες και την ημέρα τις Αναστάσεως.

Έτσι, το Σεπτέμβριο - Οκτώβριο του 1961 δίνονται 80.000 δρχ και το Φεβρουάριο του 1962  70.000 δρχ. Η επέκτασή του γίνεται πάλι προς τα δυτικά και οριστικοποιείται η σημερινή του μορφή. Τα σημεία επέκτασης φαίνονται εξωτερικά στη σκεπή και στο χτίσιμο στον τοίχο. Τα μονόλοβα παράθυρα δεξιά-αριστερά φωτίζουν τον χώρο. Ο πρόναος έχει διαστάσεις 4,15 επί 7,75 μ.

 

ΑΙΤΗΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ON-LINE
ΤΗΛ +302421.105126
Θα μας βρείτε :

FAX: (+30) 24211 02092
Τ.ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗ 2 – ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ
ΒΟΛΟΣ ΤΚ 38221