Η καινοτομία και η εξέλιξη κάνουν τη διαφορά σε ένα Γραφείο Τελετών
Ο λειτουργός κηδειών και αντιπρόεδρος Βορείου Ελλάδος της Ένωσης Λειτουργών Γραφείων Κηδειών Ελλάδος, Κωνσταντίνος Ρωμέλιος, αφηγείται την ιστορία του.
Διατηρεί έναν από τους μεγαλύτερους οίκους τελετών στη Θεσσαλονίκη με την επωνυμία «Κωνσταντίνος Βλάχος». Το όνομα του παππού του. Οι αναφορές στο πρόσωπό του συχνές. Όλο αγάπη και νοσταλγία. Ο ίδιος, αρκετές δεκαετίες αργότερα, κρατάει το όραμα ζωντανό, εξελίσσοντας ακόμα περισσότερο τις υπηρεσίες. Ο Κωνσταντίνος, άλλωστε, γνωρίζει από προκλήσεις.
«Όλα ξεκίνησαν από τον παππού μου το 1970, όταν δημιούργησε το πρώτο του γραφείο και 14ο εκείνη την περίοδο στη Θεσσαλονίκη. Για την εποχή του, μάλιστα, είχε φέρει πολλές καινοτομίες στον κλάδο. Ξεκίνησε με δύο αυτοκίνητα, τα πολλαπλασίασε και σιγά σιγά επέκτεινε την επιχείρηση και σε άλλα σημεία της Θεσσαλονίκης αλλά και στην Αθήνα, στη Λεωφόρο Κηφισίας. Οι δουλειές, ωστόσο, ήταν αρκετές, έπρεπε να είναι σε πολλά μέρη ταυτόχρονα και έτσι αποφάσισε να επικεντρωθεί στην αγορά της Θεσσαλονίκης.
Έχω πολλές αναμνήσεις από τον παππού μου. Μεγάλωσα μέσα σε αυτό το επάγγελμα, έπαιζα μπροστά στο γραφείο, οπότε είναι σαν να τον ακούω ακόμα στα αυτιά μου. Το 2009 σταμάτησε να ασχολείται με την επιχείρηση και την ανέλαβα με τη μητέρα μου, ενώ το 2012, ασχοληθήκαμε οικογενειακώς πλέον με την επιχείρηση, καθώς προστέθηκαν στην ομάδα ο πατέρας και τα αδέρφια μου. Γενικότερα, σε μία οικογενειακή επιχείρηση, το οποίο αυτή την περίοδο είναι ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, αντιμετωπίζουμε κάθε περιστατικό με την αγάπη και τη φροντίδα της οικογένειας. Δεν έχω απέναντί μου έναν πελάτη. Έχω κάποιον που θα του συμπεριφερθώ με τη μεγαλύτερη δυνατή φροντίδα. Νομίζω αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που μας ξεχωρίζει στον κλάδο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος και στέκεται στις δυσκολίες της συγκεκριμένης δουλειάς.
«Είναι πολλές. Καταρχάς έχεις όλη την ψυχολογική φόρτιση που σου δημιουργείται από τις τελετές, την οποία επωμίζεσαι εσύ και δεν μπορείς να τη ξεσπάς πουθενά. Εκτός, όμως, από την ψυχολογική συμφόρηση υπάρχει και η δυσκολία της «επικοινωνίας» και συνεννόησης με τους υπόλοιπους επαγγελματίες που χρειάζονται σε μία κηδεία, όπως π.χ. οι γιατροί, διότι πρέπει να υπάρξει ένας γενικός συντονισμός και να γίνει σωστά η δουλειά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κάνουν λάθη στα πιστοποιητικά και στα απαραίτητα χαρτιά, με αποτέλεσμα όταν ο λειτουργός κηδειών τα καταθέτει στο αρμόδιο ληξιαρχείο να έρχεται αντιμέτωπος με παραλείψεις, που πάνε όλη τη διαδικασία πίσω χρονικά. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμείς, δουλεύουμε 24 ώρες το 24ωρο και 365 ημέρες τον χρόνο. Όταν σε καλέσουν πρέπει να εμφανιστείς. Βέβαια πολλοί άνθρωποι μπροστά στην οδύνη τους πιστεύουν ότι είσαι έξω από πόρτα. Αργά τη νύχτα, χαράματα, ότι ώρα προκύψει περιστατικό. Εννοείται πως γιορτές και αργίες τις ξεχνάς. Όλη μέρα πρέπει να είσαι διαθέσιμος», προσθέτει.
Ποιο είναι όμως το πιο δύσκολο περιστατικό που του έχει τύχει και πώς καταφέρνει να «ξεφεύγει» στον ελεύθερό του χρόνο.
«Έχουν περάσει κοντά στα 5 χρόνια. Είχε γίνει ένα σοβαρό τροχαίο στην Κατερίνη και πήγα να παραλάβω μία κοπέλα σε πολύ άσχημη κατάσταση. Την κοπέλα τη γνώριζα. Ήταν οικογενειακή μας φίλη. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνες τις στιγμές. Ήταν το πρώτο ψυχολογικό πλήγμα που είχα και ακόμα το θυμάμαι.
Μπορεί να σου φανεί περίεργο, επειδή δουλεύω δίπλα στον θάνατο, αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ τον θάνατο των δικών μου ανθρώπων. Δεν μπορώ να τον ξεπεράσω. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τον θάνατο του παππού μου και δεν μπορώ να το συλλάβω ακόμα. Με σοκάρουν αυτές οι σκέψεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Θα ευχόμουν για πάντα να είναι εδώ. Αλλά δυστυχώς αυτό είναι αδύνατο. Ξέρεις, αυτό το επάγγελμα αλλάζει τον χαρακτήρα σου, σε κάνει διαφορετικό. Παρατηρώ τον εαυτό μου να γίνεται πιο σκληρός, νευρικός και κλειστός, καθώς και να συσσωρεύει πράγματα μέσα του. Πράγμα που είναι κακό γιατί ξεσπάς σε άσχετες στιγμές.
Η «αποσυμπίεσή» μου από όλο αυτό είναι οι εξορμήσεις. Να φεύγω. Να ασχολούμαι με πράγματα που με κάνουν να ξεχνιέμαι. Γι’ αυτό και κάνω εκτροπή πολλές φορές το ίδιο μου το κινητό στον πατέρα μου για να μπορώ να ξεκουραστώ για κάποιες μέρες. Έχω τάσεις φυγής, θέλω να φεύγω από τη Θεσσαλονίκη, να αλλάζω παραστάσεις, με ηρεμούν πολύ τα τοπία με φύση. Δεν με συγκινεί καθόλου το να πάω σε κάποιο κλαμπ ή για φαγητό. Προτιμώ την απομόνωση», τονίζει.
Ο ίδιος έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να εξελίξει ακόμα περισσότερο τις υπηρεσίες του προσφέρει, κερδίζοντας τις εντυπώσεις με την καινοτομία του, σε έναν κλάδο που είναι χτισμένος πάνω στην «άμμο».
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα επάγγελμα που μπορεί να το κάνει ο καθένας, εμπειρικά πάντα χωρίς να έχει τις απαραίτητες γνώσεις. Κάτι που είναι τελείως παράλογο γιατί, όπως είναι φυσικό, γίνονται τεράστια λάθη από κάποιον που δεν ξέρει και τα λάθη αυτά τα επωμίζεται ολόκληρος ο κλάδος και η φήμη του. Για αυτό θέλουμε να δημιουργήσουμε τις ΣΕΚ, Σχολές Επαγγελμάτων Κηδείας, οι οποίες θα έχουν πληθώρα μαθημάτων με γνώσεις που έρχονται από το εξωτερικό. Εμπεριέχουν την ψυχολογία, την εγκληματολογία, την σκηνοθεσία της Κηδείας, την ιστορία της κηδείας, με τα οποία μαθαίνει κάποιος πώς να κάνει σωστά μια τελετή και πολλά άλλα. Στην Ελλάδα είμαστε έτη φωτός πίσω από το εξωτερικό και τριτοκοσμικοί σε αυτόν τον τομέα. Εδώ έρχεται ο καθένας και από το πουθενά ανοίγει οίκο τελετών! Αυτό προσπαθούμε να αλλάξουμε με την Ένωση Λειτουργών Κηδειών Ελλάδος, ολοκληρώνουμε το σχεδιάγραμμα του νόμου τις προσεχείς βδομάδες και το καταθέτουμε σε 4 αρμόδια Υπουργεία, βάζοντας νομοθετικά πλαίσια που να μας καλύπτουν και τις αντίστοιχες προϋποθέσεις, όπως έχουν πολλά άλλα επαγγέλματα.
Εγώ αυτή τη δουλειά την κληρονόμησα, την έμαθα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και προσπαθώ να την εξελίξω κάθε μέρα. Ένας άνθρωπος που θα ανοίξει την επιχείρηση του χωρίς να ξέρει, εν μέρει εμένα μου κάνει κακό. Δεν πρόκειται απλά για ένα επάγγελμα, αλλά για ένα λειτούργημα με πάρα πολλές παροχές! Δεν είναι μόνο το φέρετρο η κηδεία. Κηδεία σημαίνει φροντίδα και πρέπει να ξέρεις πώς να φροντίζεις έναν άνθρωπο.
Φυσικά, η κρίση έχει επηρεάσει σημαντικά και εμάς. Ωστόσο, καταφέραμε κάτι καινοτόμο για αυτή την εποχή. Αυξήσαμε τις παροχές και μειώσαμε την τιμή. Θεωρώ ότι μια οικογενειακή επιχείρηση αυτή την εποχή είναι πιο ανταγωνιστική. Έτσι, έχουμε καταφέρει να εξελιχτούμε αυτά τα 45 χρόνια. Πλέον πάμε για τα 46. Υπάρχουν πελάτες που έρχονται και λένε “μου έκανες πριν 20 χρόνια τελετή, θέλω να αναλάβεις ξανά”. Για να έρχονται αυτοί οι άνθρωποι σε εσένα, κάτι έκανες καλά. Υπάρχουν πολλές επιλογές εκεί έξω, αλλά ο κόσμος εκτιμά τον καλό εαυτό που έχεις δώσει», προσθέτει.
Ο ίδιος ήταν από τους πρώτους στη χώρα που πρόσφερε ως υπηρεσία την έρευνα και τη διεκπεραίωση της συνταξιοδοτικής διαδικασίας για το μέλος της οικογένειας που μένει πίσω. «Με αφορμή ένα περιστατικό πριν από περίπου 3,5 χρόνια, μίας κυρία που μου είχε πει: “Δε γνωρίζουμε πώς να ασχοληθούμε με αυτό, θα μπορούσες να το αναλάβεις;”. Οπότε ξεκίνησα να την κάνω ερασιτεχνικά αυτή τη δουλειά με αφορμή αυτό το περιστατικό και μόλις κάθισα και είδα τη διαδικασία για το πρώτο συνταξιοδοτικό ταμείο που ασχολήθηκα, το ΙΚΑ, ξεκίνησα από την επόμενη κιόλας εβδομάδα να ενημερώνομαι, να μαθαίνω, να διαβάζω ώστε σιγά σιγά να εξυπηρετώ όλες τις περιπτώσεις. Σε πληροφορώ ακόμα μαθαίνω. Γιατί στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχουν πάνω από 20 ταμεία, τα οποία το καθένα έχει τις δικές του προδιαγραφές, το καθένα δίνει τα δικά του έξοδα, το καθένα δίνει το δικό του ποσοστό, με τη δική του κλίμακα και συνεχώς αυτά αλλάζουν. Είναι μια σπαζοκεφαλιά που έχω λύσει το 75%, κοινώς έχω ακόμα το 25% να μάθω.
Η όλη αυτή διαδικασία της έρευνας, ωστόσο, μου αρέσει. Περαιτέρω ξεκίνησα και άλλη δράση, να γίνεται μεταβολή των στοιχείων στην εφορία. Δηλαδή, μπορώ να μεταβάλλω το ΑΦΜ του ενός και να αναλάβω όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που έχουν οι συγγενείς πέραν της κηδείας. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, έχω συχνότερη επαφή με τους συγγενείς μέχρι να τελειώσει όλη η διαδικασία, η οποία μπορεί να πάρει από έναν μέχρι τρεις μήνες. Είναι σημαντικό που αυτοί που έχουν εξυπηρετηθεί συστήνουν την υπηρεσία και σε άλλους. Μένουν ευχαριστημένοι και γνωρίζουν πως απαλλάχτηκαν από την ταλαιπωρία των γραφειοκρατικών. Φυσικά, εγώ κάνω την έρευνα, δεν αναλαμβάνω π.χ. τα συμβολαιογραφικά. Εκεί τους παραπέμπω σε συμβολαιογράφο, αλλά τους ετοιμάζω με όλα τα δικαιολογητικά που πρέπει να έχουν. Έχω επενδύσει σε αυτό το αντικείμενο, είναι κάτι καινοτόμο, μία καινούρια υπηρεσία στο κοινό, το οποίο νιώθει ανακουφισμένο με την ύπαρξή της!», καταλήγει.
Πώς φαντάζεται τον εαυτό του σε δέκα χρόνια από τώρα και ποια είναι τα μελλοντικά του σχέδια;«Με φαντάζομαι ακριβώς στην ίδια κατάσταση, να παλεύω για το αύριο. Είμαι παθιασμένος με τη δουλειά μου, είναι πάνω από όλα, γιατί αυτή μου προσφέρει όσα χρειάζομαι για να έχω. Αν αφήσεις κάτι σε αφήνει. Αν σταματήσεις να καινοτομείς κάποιος άλλος θα καινοτομήσει και θα μείνεις πίσω. Είμαι φιλόδοξος, αλλά όχι με την κακή έννοια, θέλω να διατηρήσω όσα έχω κι αν μπορώ τότε να τα κάνω περισσότερα. Με δουλειά και μεράκι για αυτό που κάνω.
Αυτή τη στιγμή έχουμε δυο καταστήματα, στην Τούμπα και στη Χαριλάου, με το τελευταίο να έχει ανοίξει εδώ και έναν χρόνο. Θέλω να εξελίξω τη δουλειά μου ακόμα περισσότερο. Ανάλογα με το τι βλέπω έχω ακόμα περισσότερες ιδέες για να κάνω πράγματα. Αλλά και συνδικαλιστικά προσπαθώ κάθε μέρα με τη θέση που έχω στο ΔΣ να διορθώνω καταστάσεις. Πάνω από όλα, όμως, θέλω να είναι καλά η οικογένεια μου, να έχει την υγεία της, γιατί δουλεύουμε σαν ομάδα. Θα ήταν ευλογία να μπορούμε να δουλεύουμε για πολύ καιρό έτσι».
Κεντρικό Γραφείο: Ανατολικής Θράκης 76, Κάτω Τούμπα Θεσσαλονίκη, 2310919530
Υποκατάστημα: Μαρασλή 78 και Πλαταιών Χαριλάου
Το site του Οίκου Τελετών «Κωνσταντίνος Βλάχος»: www.teleton-grafeio.gr
Η σελίδα του Οίκου στο Facebook εδώ
