Άρθρο του Προέδρου της Ένωσης Λειτουργών Γραφείων Κηδειών Ελλάδος Νίκου Αγγελέτου, φιλοξένησε το περιοδικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Λειτουργών Γραφείων Κηδειών FIAT-IFTA, THANOS, στο τελευταίο του τεύχος.

ΑΡΘΡΟ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα µε τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του:
“Αν ο Θεός ξεχνούσε για µια στιγμή ότι είμαι µια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και µου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα µάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός µου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι µόνο το σώμα αλλά και την ψυχή µου. Θεέ µου, αν μπορούσα, θα έγραφα το µίσος µου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα µ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα µε τα δάκρια µου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους... Θεέ µου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε µία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί µου και θα ζούσα ερωτευμένος µε τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει µόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους...
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά µόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα µε κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σού ‘ δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή µας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και µας μένει µόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό µην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, µια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη µια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
” Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο θάνατος είναι μέρος της ζωής. Συμβαίνει. Παρότι δεν είναι κάτι προσωπικό, δεν είναι µια προσωπική συμφορά και πάντοτε αντηχούσε µε ιδιαίτερο τρόπο στην κουλτούρα του Έλληνα, εντούτοις η Ελληνική Πολιτεία αντιμετώπιζε τα γραφεία κηδειών περισσότερο ως “αναγκαίο κακό” και λιγότερο ως λειτουργούς, που αντιμετώπιζαν προβλήματα, που έχρηζαν αντιμετωπίσεως και γι’ αυτό και οι λύσεις που δίδονταν ήταν πρόσκαιρες και αποσπασματικές.
Κι, όμως, η λειτουργία ενός γραφείου κηδειών δεν αποτελεί ένα κοινό – συνηθισμένο επάγγελμα παροχής υπηρεσιών, αλλά πραγματικό λειτούργημα, µε ευρύ και σοβαρό κοινωνικό ρόλο και επειδή απαιτεί υψηλό αίσθημα ευθύνης, θα πρέπει, κατά λογική αναγκαιότητα, να ανήκει στην κατηγορία αυτών, που χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης (όπως λ.χ. συμβαίνει µε τον ιατρό, τον δικαστή, τον δικηγόρο, κ.α.), αυστηρών κανόνων λειτουργίας και σοβαρότατων κυρώσεων στους παραβάτες. Αυτές οι σε αδρές γραμμές διαπιστώσεις ώθησαν την Ένωσή µας να διευρύνει την αντιπροσωπευτικότητά της στην ελληνική επικράτεια, µε αποτέλεσμα σήμερα να έχει καταστεί ο μεγαλύτερος και εγκυρότερος εκπρόσωπος των γραφείων τελετών στη Χώρα, ενώ, συνάμα, αποκτά ερείσματα και στην αλλοδαπή, διευρύνοντας συνεργασίες και διεκδικώντας την απόκτηση γνώσεων, προς όφελος των µελών της. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι η Ένωσή µας έχει καταστεί µέλος του Ελληνο- Ιταλικού επιμελητηρίου και του Ελληνο-Κινέζικου Επιμελητηρίου, διερευνήσαμε τις δυνατότητες συνεργασίας µε την αμερικανική αγορά, µέσω στοχευμένων επαφών µε την αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα και το σημαντικότερο, µε το να καταστεί µέλος της FIAT-IFTA.
Παράλληλα, συστήσαμε Νομικό Τμήμα, επικεφαλής του οποίου τέθηκε ένας από τους πλέον έγκριτους νομικούς και δικηγόρους στο ανώτατο δικαστήριο της Χώρας, ο κ.Βασίλης Νιζάμης, στον οποίο έχουν πλέον την δυνατότητα να απευθύνονται τα µέλη µας για κάθε αναγκαία ενημέρωση, διότι, όπως είναι γνωστό, η άγνοια κοστίζει από κάθε άποψη και μάλιστα υπέρμετρα.
Μέσω του ίδιου νομικού µας συμβούλου προωθήσαμε σχέδιο νόμου προς τα αρμόδια Υπουργεία, µε τις προτάσεις µας, οι οποίες στοχεύουν στην πλήρη αναμόρφωση του νομικού πλαισίου λειτουργίας των γραφείων κηδειών, µέσω της θέσεως σύγχρονων, αυστηρών, όρων και κανόνων για την ίδρυση και λειτουργία τους καθώς και της παροχής δυνατοτήτων για την λειτουργία νεκροστασίων, ψυκτικών θαλάμων και αποτεφρωτηρίων και από τους λειτουργούντες γραφεία τελετών, που έχουν την ανάλογη δυνατότητα και, βεβαίως, µέσω της δημιουργίας Σχολής Επαγγελμάτων Κηδείας, η οποία, στους υπάρχοντες λειτουργούς, θα προσδώσει τις αναγκαίες γνώσεις για την καλύτερη επιτέλεση του λειτουργήματός τους και στους μελλοντικούς, θα αποτελεί µία από τις αυτονόητες αναγκαίες προϋποθέσεις, για την απόκτηση της αδείας ίδρυσης και λειτουργίας ενός γραφείου κηδειών. Ευελπιστούμε ότι οι εμπειρίες και οι γνώσεις των µελών σας θα αποτελέσουν σημαντικό αρωγό στην μεταβατική περίοδο, που βιώνουμε και στην καλύτερη επεξεργασία των προτάσεών µας, επί σκοπώ την υιοθέτηση από την Ελληνική Πολιτεία ενός αρτιότερου νομικού πλαισίου για το λειτούργημα που επιτελούμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην ιστορία που σας προανέφερα, το κρίσιμο δεν είναι εάν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο. Αλλά αν υπάρχει ζωή μέχρι το θάνατο. Σε κάθε περίπτωση, µε την έλευσή του, όπου και να τον τοποθετήσει κανείς, στο “πριν”, στο “μεταξύ” ή στο “μετά”, εμφανιζόμαστε εμείς και θέλει πολύ μεγάλη εσωτερική δύναμη και ασφαλώς γνώσεις, για να προσφέρουμε ανακούφιση στον αποχαιρετισμό και στην εσωτερική γαλήνη αυτών που μένουν, αλλά και των ψυχών που φεύγουν...

Σας ευχαριστώ
Νίκος Αγγελέτος Πρόεδρος της Ένωσης Λειτουργών Γραφείων Κηδειών Ελλάδος